PAYZIMENNAN ARİFİ

 

Afganistan’ın kuzeyinde bulunan Şibirgan kentinin Kızılayak kasabasında 1961 yılında dünyaya gelen Payzımennan Arifi, bulunduğu yende ortaokul 8. Sınıfa kadar okuyacaktır.  1979 yılında Hilment bölgesinde devlet tarafından hibe edilen araziden almak için gider. Burada bindikleri aracın devrilmesi sonucu bir gözü sakat kalır elinde de hafif bir yaralanma meydana gelecektir. 

1981 yılında Rus Afgan savaşı nedeniyle ülkesini terk ederek Pakistan’a hicret edecektir. Kısa bir medrese eğitimi de alan Arifi, Pakistan’ın Keşmir bölgesinde İngilizce kursuna gider ve üstün başarı ile tamamlayacaktır.

Pakistan’ın Kemalpur kentinde belli bir süre yaşayan Arifi burada Türkmen gençlere İngilizce kurslar vererek yetişmesini sağlar. Klasik Türkmen şairlerinin şiirlerinden etkilenen Arifi kendisinin de birkaç deneme yapması ile şairliğe başlayacaktır.

Arifi’nin yazdığı şiirler Pakistan’da yayımlanan Güneş dergisinde yayınlanır. Ayrıca Mahdumkulu Firaği Ferhengi Encümeninde aktif görev alarak Türkmen edebiyatının geliştirilmesinde büyük katkı sağlamıştır.

Arifi ülkesine dönerek, Akça ilçesinde İngilizce eğitimi ve dini eğitim vermeye devam etmektedir.   

Şimdi gelin Arifi'nin şiirlerinde bir kaç örnek verelim.  

 

ZOR EDİN İLİM HEM BİLİME

 

Doğanlar zor edin ılmu bilime.

Alında bir yağşi zamana geler.

Nesihat edeyih gelse dilime,

Pikir edilmedik devranlar geler.

 

Hereket edelin ittifak bolup,

Yakani tallap meydana gelip.

Başkazadi göyüp Türk oğli bolup,

Hullas iş bitircek insanlar geler.

 

Ey Türkmenim pes tutmağın özini,

Seher turup ayt tanriğa razini.

Mayus bolman oyla gelcek rozuni,

Yaradandan hayru ihsanlar geler.

 

Kimseler çağıryor dine gel diyip,

Peygamberin hidayeti şul diyip.

Neçeler imanını yakti pul diyip,

İmam Mehdi İsa ruhallah gelir.

 

Arifi  her zaman gorkusuz söyle,

Ayak astın bakma uzağa gözle.

Düşmandan hezir bol işini düzle,

İnşallah şatlık zamanlar gelir. 

Payzımennan Arifi.

 

  

TÜRK MİLLETİ

 

Türk milleti Oğuzhan’ın varisi,

Erbet günde yaşap yörüşümüzü görün.

Siz bilen yanlansın Türkmenler sesi,

Bir yola düşerlik yardımını berin.

 

Gelip habar alın gardaşlar siz bizden.

Allah’dan son menim umiydım sizden.

Iskın arkadaş çıkarman gözden.

Bizi yetişdirer insani berin.

 

Çocuklar yaşıyor munda har bolup,

Gayra mülkde ene diline zar bolup.

Yardım edin bize medetgar bolup.

Eyye bolup kağiz galam iyberin.

 

Abim bizim ilki veten Türkistan,

Ayak asti bolduk övrülüp zaman.

Umidım müşkülümüzü etseniz asan,

Türmeden çıkara palvan iyberin.

 Payzımennan Arifi

 

 

EHLEN VE SEHLEN

 

Ovvalam etgen idiniz bir acayip karıni

Türkiye yerleştirip ovalki boskun barıni.

Bizlerem gördük lekin şul hicretin azarıni,

Tercüman boskunlara ehlen vesehlen merhaba.

 

Neçeler sergerdan munda tapmayan derman pulun.

Neçeler sözleb bilmeyen lal edip yör dilin.

Arkadaşli der bolsa tutun mazlumlar golun.

Tercüman boskunlara ehlen ve sehlen merhaba.  

Payzı Mennan Arifi.

  

 

TÜRKMENİN

 

Dostlar geçmişine bakıp görelin,

Yağşinın evladı bolan Türkmenin.

Sadakatlığından habar berelin

Hudba hut islama gelen Türkmenin.

 

Halipa Niyazkul Buhara bardi.

Mescide yer ber diyip dilekçe berdi.

Hökumetler rışkan kılmakçın erdi.

Göz görkezdi bir velisi Türkmenin.

 

Hökümet medrese bir kölü berdi.

Mescit ondan bolaryali delerdi.

Bir gicede dövler bilen onardi.

Medreseyi Gögeldaşın Türkmenin.

 

Maşrığın sultanı gör Bayram Hani,

Gice gündiz zikrin edip Hudani.

İcat edip gider Urdu zıbani,

Yadigardır her zamani Türkmenin.

 

Edip şaiir eken Abdurahim Han.

Muhalıp bolana bermedik aman.

Göteren adıni hem hanu hanan,

Yadigardır her zamani Türkmenin.

 

Gıyz doğani golda yazar Kurani.

Pars dilinde edip hem tercümani.

Alımlıkda hayran goyan cahani,

Görsenizler çeper gıyzi Türkmenin.

 

Gice barıpdır Pirinke barıp.

Uhlamandır Kelamullanı görüp.

Ertirreçe Haki yatlap oturup,

Edepliken Osman Hani Türkmenin. 

PAYZIMENNAN ARİFİ 

(Derleyen: H. Muhammat Osman Mahdum)